..::WarlandRPG::..

Tard

-Ty bez jaj!-zasłaniam usta żeby dziewczyna nie mogła dostrzec mojego rozbawienia-Devil idziesz się przejść? Zanim Skończy może trochę minąć...

...

-Może lepiej zostańmy. Nat wpatruje się w nią jak w obrazek, zanim się zorientuje to go pogryzie i będzie trzeba go zaj*bać. -Szepnąłem cicho do Tarda i zaśmiałem się cicho.

Tard

-Wzdycham-No dobra,nie uśmiecha mi się widzieć jego wnętrzności na mojej koszuli-odpowiadam żartobliwym tonem.
-Podchodzę do Nata i dziewczyny- A czemuż to panienko?

Nerevan

- Przyszłam z własnej woli.- odparła dziewczyna nieco zdziwionym tonem.- Na początku byliśmy zaniepokojeni tym, że niektórzy z nas znikali. Ale potem wracali i opowiadali o panu. I coraz więcej tu przychodziło. Mieliśmy nikomu obcemu nie mówić, bo ponoć jest pewien kapłan, który zamierza walczyć z panem. Mówią, że pan by go pokonał, ale chce okazać swą łaskę wobec wroga.

Natanael

-To bardzo mądre i szlachetne. A mogłabyś powiedzieć czy dużo jest tutaj mieszkańców twojej wioski? Mogłabyś nas do nich zaprowadzić. Chciałbym poznać ich zdanie o naszym pięknym zbawicielu.

...

Ja też. -powiedziałem jednak po chwili dodałem ciszej do Tarda: -O ile nie będą chcieli nas pogryźć. Coś mi się wydaje że sobie wrogów narobiliśmy, o ile to ten "pan" stoi za pojawieniem się zombie.

Nerevan

- Moment...- powiedziała. Szorowała już ostatni skrawek podłogi.- Już.- Podniosła się i otarła spocone czoło. Przez chwilę wodziła oczami po Was, po czym zatrzymała wzrok na Tardzie.- Hej...! Jesteś podobny do jednego z Rycerzy! Ma podobną cerę... I oczy... I uśmiech też! A tak w ogóle z czego jesteś wesoły? Ja bardzo lubię żarty i...- zauważyliście, że nagle niemal znieruchomiała, uśmiech znikł jej z twarzy i zaczęła się lekko trząść.- Brr... Czemu... Się zrobiło tak zimno? I tak... trochę mdli mnie... - obróciła się do drzwi, którymi weszliście.- Stamtąd...- zachwiała się na nogach, ale wzięła się w garść i odeszła kilka kroków od tych drzwi. Stała pod ścianą naprzeciw.- Już... lepiej.- uśmiechnęła się niepewnie.
Tard... Twoje nogi zrobiły się nagle... ciężkie. Nie na tyle, żebyś nie mógł się poruszać, ale zmiana była odczuwalna. Jakby nagle zwiększyła się grawitacja.

...

-Tard, nie szalej. Weź głęboki wdech. -Po chwili ciszej: -Jeden z rycerzy jest wampirem, nie będzie fajnie jeśli się okaże że reszta to też wampiry. -Głośniej do dziewczyny: -A reszta rycerzy? Jak wyglądają?

Natanael

Uważam, że powinniśmy się rozdzielić - szepcze. - Ja pójdę z dziewczyną i dowiem się czegoś o zaginionych chłopach. A ktoś inny powinien sprawdzić tych strażników. Co o tym myślicie?

...

-Według mnie, ona nas zaprowadzi w miejsce gdzie będą chłopi i strażnicy. Możliwe że strażnicy będą chcieli zawrzeć z nami bliższą "znajomość", ale nie koniecznie będą mieli dobre intencje. Jeśli wiedzą o Carlu, to mogą też wiedzieć o nas. To bardzo możliwe. -Odpowiadam szeptem. Do dziewczyny: -Tard śmieje się z żartu który opowiedziałem mu przed chwilą. -Szturcham lekko Tarda, aby potwierdził.

Tard

-Hmm? A tak,tak...-Robię pare kroków do przodu-Eh...Devil coś jest nie tak,moje nogi są jak z ołowiu.

...

-To usiądź pod ścianą. Masz może coś dla siebie do picia? -Ciszej dodaje: -Tylko żeby dziewczyna zawału nie dostała.

Nerevan

- Reszta Rycerzy... Nie wiem, różnie... W zasadzie nigdy się im nie przyglądałam, ale tak jakoś teraz... podobieństwo mnie uderzyło...- nadal była nieco wstrząśnięta.

Natanael

To tylko zbieg okoliczności. Niech się panienka nie martwi. Daj rękę - uśmiecham się ciepło wyciągając w jej stronę dłoń - pomogę panience Vandzie dojść do swych kwater.

Nerevan

- Dziękuję.- wydawała się zmieszana, ale chwyciła niepewnie Twoją dłoń.- Czy panowie są sami?- zapytała nagle.